Slide 1

Go to reading quran.

Slide 2

Bolehkah melihat kemaluan pasangan.

Slide 3

Bolehkah Suami menyusu istri.

Slide 4

Hadiah Fatekhah dan Tahlilan.

Slide 5

Bolehkan Ibu Hamil Ziarah Kubur.

11 Agustus 2025

Tausyiah jawa : PENJELASAN WUJUD ALLAH SWT

 

PENJELASAN WUJUD ALLAH SWT

Mbahas Wujude Allah SWT dadi Masalah sing jero banget lan wis dadi pokok pembahasan ulama saka jaman biyen nganti saiki. Jawaban sing sesuai karo akidah Ahlussunnah wal Jama'ah, Wujude Allah iku ora bisa diwujudake utawa dibayangake karo akal lan pikiran manungsa. Allah iku Ghaib (ora ketok) lan Mukhalafatu lil Hawadits (beda karo kabeh makhluk). Ora ana sing padha karo Allah. Dadi, nalika awake dhewe mikir babagan "wujud" Allah, bayangan apa wae sing muncul ing pikiran, iku dudu Allah. Ana telung alasan utama kenapa wujud Allah di larang di pikirno: Akal Manungsa iku Terbatas. Akal manungsa iku digawe kanggo mikir babagan makhluk-makhluk sing digawe Allah, dudu kanggo mikir babagan Dzat Pencipta. Contone, mata kita digawe kanggo ndeleng wujud fisik, lan pikiran kita digawe kanggo mikir babagan sing duwe wujud, kaya meja, kursi, utawa alam semesta. Nalika akal meksa mikir babagan sing ora duwe wujud, bakal kelakon loro kemungkinan:

Kesesatan: Pikiran bakal nggawe bayangan utawa bentuk dewe sing dianggep iku wujud Allah. Iki bisa dadi pemicu kanggo musyrik utawa tasybih (nggambarake Allah kaya makhluk), sing dilarang banget ing Islam. Bingung lan Edan: Yen akal dipaksa mikir babagan sing ora bisa digayuh, akal bisa dadi bingung, stres, lan bisa uga ngganggu mental. Kaya wong sing meksa ndeleng srengenge langsung, matane bisa rusak.  Allah dhewe sing wis ngelingake ing Al-Qur'an:

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ

"Ora ana sing padha karo Panjenengane (Allah), lan Panjenengane iku Maha Midanget, Maha Ningali." (QS. Asy-Syura: 11)

Ayat iki minangka dalil paling kuat sing nglarang kita mbayangke Allah. Allah ngandika dhewe yen ora ana sing kaya Panjenengane. Dadi, kabeh sing kita bayangake, kabeh sing kita pikirake, iku dudu Allah.  Fokus pada Sifat-sifat-Nya, dudu Dzat-Nya.Islam mulangake kita supaya fokus ing Asmaul Husna lan Sifat-sifat Allah, dudu ing Dzat-Nya. Ngenal Allah iku dudu kanthi ndeleng, nanging kanthi ngresepi kekuasaan, keadilan, welas asih, lan kawicaksanane liwat ciptaan-Nya. Pikiran sing bener: Mikir: "Kenapa Allah menciptakan gunung sing gedhe banget?" Iki bener, amarga sampeyan lagi mikir babagan kekuasaan Allah (Qudrat). Pikiran sing salah: Mikir: "Kepriye wujude Allah sing nyiptake gunung?" Iki salah, amarga sampeyan wis nyoba nggambarake Dzat sing ora bisa digambarake. Dadi, kesimpulane, wujud Allah iku ora bisa dibayangke. Tugas kita minangka hamba yaiku percaya kanthi sepenuh hati marang kasampurnan Dzat-Nya, lan ngisi pikiran kita karo asma' lan sifat-sifat-Nya. Wujude Allah iku ora bisa diwujudake utawa dibayangake karo akal lan pikiran manungsa.

Dadi, nalika sholat utawa nyembah, pikiran ora kosong, nanging fokus marang keagungan ciptaan-Nya minangka perwujudan saka Dzat-Nya. Yakin dudu Kosong, nanging Ngresepi Sifat-sifate. Yakin marang Allah ora mung "ngerti" ana, nanging luwih saka iku, yaiku ngresepi lan ngleksanakake sifat-sifat-Nya. Yen sampeyan ngucapake "Allahu Akbar", ora mung ngerti yen Allah iku Maha Besar, nanging uga ngrasa yen kabeh masalahmu iku cilik banget ing ngarsane Allah. Yen sampeyan maca "Ar-Rahman Ar-Rahim", ora mung ngerti yen Allah Maha Pengasih lan Maha Penyayang, nanging uga ngrasa welas asih lan ampunan-Nya sing tanpo wates. Nyembah Allah dudu nyembah sing kosong. Iku nyembah marang Dzat sing ana, nanging ora bisa dideleng wujude. Iki diwujudake liwat keyakinan sing kuat, ngresepi sifat-sifat-Nya, lan komunikasi liwat sholat. Iman dudu akal-akalan, nanging keyakinan sing kuat. Logika lan akal manungsa pancen duwe wates. Akal bisa nuntun kita nganti titik "ana sing nyiptakake," nanging sak banjure, sing nyambungake yaiku ati lan iman. Ngrasakake Sifat-sifat-Nya.  Para ulama ngajari yen kita bisa ngrasakake Gusti Allah liwat sifat-sifat-Nya (Asmaul Husna). Contone Nalika panen melimpah, kita ngrasakake sifat Ar-Razzaq (Maha Paring Rejeki). Nalika urip tentrem, kita ngrasakake sifat As-Salam (Maha Paring Kesejahteraan).

Yakin sing sejati iku nalika sampeyan bisa ngrasa anane Allah liwat sifat-sifat-Nya ing saben langkah uripmu. Sholat dudu Mung Nyembah, nanging Komunikasi. Sholat iku luwih saka sekadar gerakan. Sholat iku komunikasi antara hamba karo Pangerane. Nalika maca Al-Fatihah, sampeyan sejatine lagi berbicara langsung karo Allah. Nalika sujud, sampeyan nyerahake diri kanthi total lan ngrasa paling cedhak karo Allah. Sanajan ora ana wujud sing bisa dideleng, ngrasa cedhak lan komunikasi karo Allah iku sing nggawe sholat dadi ibadah sing migunani. Kaya wong sing lagi ngomong karo kekasihe liwat telepon, sanajan ora bisa ndeleng wujude, swarane wae wis cukup kanggo ngresapi rasa.

Penjelasan iki kaya peta. Isine panduan, arah, lan dalan sing kudu diliwati. Iki minangka dhasar ilmu sing bener supaya kita ora kesasar. Pengalaman sejatine, yaiku perjalananmu dhewe. Sampeyan sing kudu mlaku ing dalan kasebut, ngrasakake dhewe. Ngrasakake khusyuk ing sholat, ngrasakake ayem nalika dzikir, lan ngrasakake welas asih marang liyan. Dadi, penjelasanku dudu pengalaman, nanging ilmu sing diwarisake kanggo nuntun sapa wae sing gelem sinau, kalebu sampeyan. Intine, kabeh pancen durung weruh wujude Allah, lan ora bakal bisa. Nanging, iku ora ngalangi kita kanggo ngrasakake kehadiran-Nya. Cukup kanthi ngleksanakake ajaran-Nya lan ngresepi sifat-sifat-Nya ing urip saben dina.

Ing babagan agama, "akal" lan "dalil" iku nduweni peran sing beda, nanging padha-padha penting. Dalil (saka Al-Qur'an lan Hadits) minangka tuntunan utama, nanging akal uga dadi anugerah saka Allah kanggo mikir. Memang ana cara kanggo ngrasakake kehadirane Allah liwat akal, tanpa kudu gumantung ing dalil saiki. Iki dadi pondasi filsafat Islam lan ilmu tauhid.

Di sembah kok ora ono wujude, ora oleh di bayangke terus opo cukup kon yaqin tok. Pancen aneh, nyembah sing ora ana wujude, ora oleh dibayangake, mung kon yakin wae. Iki sing mbedakake iman karo logika murni.  Bukti Anane Allah iku Liwat Ciptaan-Nya. Sembahyang ora ateges nyembah "kekosongan". Sanajan Allah ora ana wujude sing bisa dideleng, nanging bukti anane Allah bisa dirasakake liwat kabeh ciptaan-Nya.

Pikiran manungsa iku gampang banget kepleset. Yen kita oleh mbayangake, pikiran bisa nggawe wujud sing aneh-aneh. Wujud iku bisa disamakan karo makhluk, kaya manungsa, sing diarani tasybih. Utawa, wujud iku bisa dipisahkan karo Allah, sing diarani hulul. Loro-lorone iku sesat. Mangkane, Islam nglarang mbayangake, supaya iman kita tetep murni lan fokus marang Dzat sing Maha Sempurna tanpa watesan.

Para ulama, utamane sing ahli ing ilmu kalam (teologi), nerangake yen akal iku jembatan pisanan kanggo ngenal Gusti Allah. Logika akal bisa nuduhake yen Allah iku ana, kanthi cara Dalil Aqli (Bukti Logis) Iki cara sing digunakake akal kanggo ngrasakake anane Allah. Dalil Kosmologis (Bukti Penciptaan) Akal bisa mikir, "Ana jagad raya, ana manungsa, ana srengenge, ana lintang-lintang. Kabeh iki ora mungkin ana dhewe." Logika akal nalika diolah bakal nyimpulake yen kabeh sing ana mesthi duwe Pencipta. Pencipta iku sing diarani Allah. Iki kaya nalika sampeyan ndeleng lukisan sing endah, akal sampeyan otomatis mikir yen ana pelukis sing nggawe. Dalil Teleologis (Bukti Keteraturan) Akal bisa ndeleng yen alam semesta iku teratur banget. Bumi muter ing poros, srengenge terbit lan surup ing wektu sing pas, lan mangsa ganti kanthi teratur. Kabeh keteraturan iki ora mungkin kebetulan. Akal bakal nyimpulake yen ana Pengatur utawa Sutradara Agung ing mburine kabeh iki. Iki dudu dalil dalil saka Quran, nanging murni logika akal. Nanging, ana watese akal. Akal mung bisa nganti titik "ana sing nyipta lan ngatur." Akal ora bisa nerangake wujude Gusti Allah, sifate, utawa cara nyembah sing bener. Ing titik iki, peran dalil dadi penting banget.

Akal Iku kaya lampu ing dalan sing peteng. Lampu iki nuduhake yen ana dalan, nanging ora bisa nerangake rute utawa papan sing dituju. Dalil Iki kaya peta lengkap. Dalil menehi informasi sing ora bisa dijangkau akal, kaya wujude Allah sing ora bisa dibayangake, 20 Sifat Wajib-Nya, lan tata cara sholat sing bener. Ati (Hati) Iki sing ngrasakake. Nalika akal wis yakin ana Gusti Allah lan dalil wis menehi tuntunan, ati sing bakal nindakake lan ngrasakake kehadiran-Nya nalika nglakoni ibadah. Dadi, sanajan ana cara kanggo nggunakake akal kanggo ngrasakake anane Allah, akal dhewe ora cukup. Akal iku mung langkah awal. Logika akal sing kuat bakal dadi dasar kanggo nguatake iman, lan iman bakal diisi dening ajaran sing bener saka dalil, nganti pungkasan atimu bisa ngrasakake keagungan-Nya.

Delengen langit sing tanpa cagak, lintang-lintang sing gumantung, srengenge sing terbit lan surup kanthi teratur. Pikirke awakmu dhewe, Kepiye carane jantung bisa terus detak tanpa kita sadari? Kepiye carane pikiran bisa mikir?  Delengen kaendahan lan keselarasan alam semesta. Kabeh iku dudu kedadean sing kebetulan, nanging bukti nyata yen ana sing nyipta, sing Maha Agung, Maha Kuasa, lan Maha Ngatur.

Delengen awakmu dhewe. Mata duwe fungsi kanggo ndeleng, kuping kanggo ngrungokake. Kabeh organ ing awak kerja sama kanthi sampurna. Umpamane, sistem pencernaan ngolah panganan dadi energi, lan paru-paru njupuk oksigen. Kabeh iku teratur, terkoordinasi, lan nduweni tujuan. Ora mungkin kabeh iki kedadean kanthi kebetulan. Logika Yen jam tangan wae butuh tukang jam sing pinter kanggo nggawe sistem sing rumit, mesthine sistem alam semesta sing luwih rumit iki butuh Pencipta sing Maha Pintar lan Maha Ngatur. Yen ana tujuan ing saben ciptaan, mesthi ana sing nggawe tujuan kasebut.

Conto Sistem Tata Surya Lintang-lintang, planet-planet, lan satelit muter ing orbit sing pas banget, ora tau tabrakan. Keteraturan iki nuduhake anane Pengatur sing cerdas. Siklus Hidup Air menguap dadi awan, udan, banjur mili maneh menyang laut. Proses iki berulang terus-menerus lan njaga keseimbangan alam. Keteraturan iki dudu kebetulan, nanging minangka bukti yen ana sing ngatur.

Conto Dalil Moral (Bukti Hati Nurani) . Akal kita bisa mikir babagan moralitas utawa bener-salah sing ana ing saben manungsa. Saben manungsa duwe hati nurani (fitrah) sing bisa mbedakake bener lan salah, apik lan ala. Nalika kita ndeleng ana tumindak kejam, kita ngrasa yen iku salah. Nalika kita ndeleng tumindak welas asih, kita ngrasa yen iku bener. Saka ngendi asale rasa moralitas iki? Yen moralitas mung produk saka masyarakat, mesthine moralitas saben masyarakat beda-beda banget, nanging nyatane ana nilai-nilai universal kaya keadilan lan welas asih. Iki nuduhake yen ana Sumber Moralitas sing linuwih, sing ndadekake manungsa duwe pangerten bener lan salah. Sumber moralitas iki yaiku Gusti Allah.

Conto meneh, Rasa Keadilan Nalika ana wong sing ora salah dihukum, kita bakal ngrasa yen iku ora adil. Rasa iki dudu sinau, nanging wis ana wiwit lair. Rasa Cinta, Rasa tresna marang anak, keluarga, lan kamanungsan iku minangka fitrah sing dudu ciptaan manungsa. Iki minangka bukti yen ana Dzat sing Maha Tresna lan Maha Welas Asih sing wis nanamke rasa iku ing hati kita.

Conto Dalil Kausalitas (Bukti Sebab Akibat) Akal kita bisa mikir yen saben akibat mesthi duwe sebab. Kabeh sing ana ing alam semesta iku siji sebab lan akibat liyane. Umpamane, wit butuh banyu lan srengenge (sebab) supaya bisa tuwuh (akibat). Nanging, apa sebab paling wiwitan? Apa sing nyiptakake sebab paling wiwitan iku? Yen kabeh duwe sebab, mesthi ana Sebab Paling Utama sing ora duwe sebab. Yen Sebab Paling Utama iki duwe sebab liyane, mula ora ana pungkasane, lan iki mustahil. Mula, akal nyimpulake yen kudu ana Sebab Paling Utama sing madeg dhewe, tanpa sebab, lan sing ngawali kabeh perkara. Sebab Paling Utama iku yaiku Gusti Allah.

Conto meneh, Domino, Yen sampeyan ndeleng tumpukan domino sing tiba, sampeyan ngerti yen ana sing nyebabake domino pertama tiba. Sampeyan ora mikir yen domino iku tiba dhewe. Kosok balene, sampeyan ngerti yen ana tangan sing nyebabake. Tangan iku minangka Sebab Paling Utama saka tiban domino. Kabeh bukti logis iki nuduhake yen akal, yen digunakake kanthi bener, bisa dadi alat sing kuat kanggo nguatake iman. Akal bisa nggawa kita nganti titik "yakin ana sing nyipta, ngatur, lan duwe tujuan," nanging ilmu babagan Dzat-e Gusti Allah lan cara nyembah sing bener iku tetep kudu didhasari karo dalil saka Al-Qur'an lan Hadits.

Conto meneh, Sampeyan nemokake kothak misterius ing pinggir dalan. Kothak iku rumit banget, diukir kanthi seni sing endah, lan kuncine unik. Ing njero kothak ana jam tangan sing mlaku kanthi sampurna. Akal sampeyan, kanthi otomatis, bakal mikir iki Ana sing Nggawe Ora mungkin kothak lan jam tangan sing rumit iku muncul dhewe kanthi kebetulan. Mesti ana "Tukang Kothak" utawa "Pencipta" sing nggawe. Iki padha karo mikir yen jagad raya lan kabeh isine iku bukti anane Gusti Allah. Jam tangan ing njero kothak mlaku kanthi teratur. Jarum detike ora tau kleru. Iki nuduhake yen ana sing ngatur lan duwe karsane dhewe. Keteraturan alam semesta iki padha, kaya siklus awan lan wengi, utawa gravitasi sing njaga planet-planet ing orbite. Kabeh iku bukti anane "Pangatur" sing Maha Kuasa. Sing nggawe kothak lan jam tangan mesti ngerti banget babagan cara kerjane. Tukang kothak ngerti bahan apa sing apik, lan tukang jam ngerti piranti apa sing kudu digunakake. Iki nuduhake yen pencipta iku duwe ilmu sing tanpa wates. Sifat ilmu iki sing padha karo Gusti Allah, Dzat sing ngerti kabeh, saka perkara paling cilik nganti paling gedhe.  Kesimpulane Yen ana Ciptaan sing rumit lan teratur, mesthi ana Pencipta sing duwe Kekuatan, Ilmu, lan Karsa sing luwih dhuwur saka ciptaan iku dhewe. Pikiranmu dhewe sing nggawe kesimpulan iki, tanpa dalil saka Al-Qur'an.

Conto maneh, Manungsa duwe rasa adil, nanging asring ora bisa nindakake keadilan sing sejati. Rasa iki nuduhake yen ana Keadilan sing Mutlak ing papan liya, sing dadi sumber saka kabeh rasa adil. Manungsa duwe kekuwatan, nanging winates. Kita bisa ngangkat barang sing abot, nanging ora kabeh. Pangerten bab kekuwatan iki nuduhake anane Kekuwatan sing Ora Ana Watese, yaiku Gusti Allah. Saben-saben makhluk duwe kebutuhan kanggo tetep urip. Wit-witan butuh banyu, manuk butuh panganan, lan manungsa butuh oksigen. Kabeh iku gumantung siji karo liyane. Yen saben-saben makhluk iku gumantung, logis yen ana Dzat sing Ora Gumantung, sing mandiri, sing dadi sumber saka kabeh kebutuhan. Yen ana rantai kebutuhan sing ora ana putuse (A butuh B, B butuh C, C butuh D, lan sateruse), rantai iki kudu diakhiri karo Dzat sing Madeg Dhewe. Yen ora, rantai kasebut ora bakal bisa dimulai. Dzat sing mandiri iki sing diarani Qiyamuhu bi Nafsihi, lan mung Gusti Allah sing nduweni sifat iki.

Conto, Manungsa butuh mangan lan ngombe kanggo urip. Panganan lan omben-omben iki butuh banyu lan srengenge kanggo tuwuh. Banyu lan srengenge butuh sing nggawe. Rantai kebutuhan iki mandeg ing Dzat sing ora butuh apa-apa, yaiku Gusti Allah. Kabeh bukti logis iki nuduhake yen akal, sanajan winates, bisa dadi alat kanggo ngrasakake anane Gusti Allah. Iki dadi langkah awal kanggo nggayuh iman, sing mengko bakal diisi lan diperkuat kanthi dalil-dalil saka Al-Qur'an lan Hadits.

Conto, Nalika awakmu nyawang donya iki, kabeh sing ana mesthi ana cacate. Wong ayu isih bisa tuwa. Gunung sing gagah bisa longsor. Srengenge sing padhang bisa ketutup mendhung. Kabeh makhluk ora ana sing bener-bener sempurna. Nanging aneh, pikiran kita ngerti apa makna sempurna.
Padahal, kita ora tau nemoni barang utawa wong sing bener-bener sempurna ing donya iki. Yen kabeh sing kita delok iku ora sempurna, trus saka endi asalé ide "sempurna" iki. Ora mungkin ide iki muncul saka barang sing cacat kabeh. Mesthi ana Sumber Kasampurnan sing dadi patokan pikiran kita. Sumber iki kudu Ora ana cacate Ora kena tuwa utawa rusak Ora gumantung karo apapun. Iki sing logis diarani Gusti Allah, Dzat sing Maha Sempurna.

Conto, Kaya wong ngerti rasa manis. Yen ing kampung ora ana tebu utawa gula, wong ora bakal ngerti rasa manis. Nanging yen ngerti “manis” berarti wis ono sing ngetokké rasa manis kui dhisik. Maka, yen ngerti “sempurna” tegese ana Dzat sing dadi sumber kasampurnan sing bener-bener sempurna, ora kayak makhluk sing mung nyedhaki sempurna.

Conto, Wong urip iku saben wektu butuh pangan, wedang, udara, srengenge, banyu, bumi sing stabil butuh turu lan istirahat. Yen kita pikir tenan, kabeh sing kita butuhké iku ora saka awak dhewe. Awakku butuh udara aku ora bisa nggawe udara dhewe. Butuh banyu  aku ora bisa nyipta banyu saka nol. Butuh srengenge  aku ora iso nggawe srengenge utawa ngatur orbité. Artine, aku gumantung karo sesuatu sing luwih gedhe, sing nyediakaké kabeh iki. Aku gumantung marang bumi, udhara, banyu. Bumi gumantung marang srengenge, tata surya, lan hukum gravitasi. Tata surya gumantung marang galaksi lan hukum alam sing ngatur. Yen rantai ketergantungan iki terus ditelusuri, ora mungkin mlaku tanpa ujung.
Mesti ana Penyebab Pertama sing ora gumantung marang apapun, sing dadi sumber kabeh, sing mandiri lan kuasa.
Iki sing logis disebut Gusti Allah Dzat sing ora butuh apapun, nanging kabeh butuh marang Panjenengané.

Conto, Bayangno kabeh lampu mati kecuali siji. Lampu sing urip iku tersambung karo sumber listrik langsung, ora gumantung kabel sambungan liyane. Kabeh lampu liyane mung nyala yen nyambung karo lampu pertama iki. Gusti Allah iku ibarat sumber listrik langsung sing nyambungké urip kabeh makhluk.

Conto, Kabeh sing ana ing jagad iki ora mung “ono”, nanging teratur. Srengenge mlaku ing orbité pas, ora nyrempet bumi. Udara ana komposisi oksigèn pas 21%, ora kurang-ora kakehan. Udan, angin, lan iklim muter dadi siklus sing rapi. DNA manungsa kaya buku panduan ultra-komplek sing nyimpen desain awak. Keteraturan iki ora mungkin asal muncul saka kebetulan. Kebetulan ora tau ngasilake sistem rumit sing konsisten miliaran taun.

Conto, Bayangno ana secangkir kopi panas karo gula pas, latte art-né bentuk hati. Apa iso percaya yen kopi iki “muncul” saka angin nyebul, gula tiba, lan susu netes tanpa ana sing nggawe? Mesthi ora. Nek kopi sing sederhana wae butuh barista, apalagi jagad raya sing super kompleks iki. tandha ana Perancang sing pinter, ngerti tujuan, lan kuasa ngatur kabeh. Ono  Dzat sing sempurna, Dzat sing Ora gumantung apapun, Dzat Ngatur kabeh kanthi rapi, Dzat sing Ora ono celah maneh kajaba ngakoni: “Ya, Gusti Allah iku ana.”

 

Iman marang Gusti Allah iku dudu akal-akalan, nanging puncak logika sing ngerteni watese akal lan ngarahake menyang Dzat sing Maha Agung. Dalil-dalil saka agama mung menehi jeneng marang Dzat kasebut, yaiku Allah, lan ngajari cara sing bener kanggo nyembah lan ngurmati-Nya.

Delengen Saben-saben sing ana ing alam iki nduweni kekurangan. Manungsa ora bisa urip selawase, wit-witan bisa mati, srengenge bisa dadi peteng. Kabeh makhluk iku ora sempurna. Nanging, ing batin kita, ana pangerten bab "sempurna". Kita ngerti apa iku "sempurna", sanajan kita ora tau nemokake ing donya. Saka ngendi asale ide utawa pangerten bab "sempurna" iki? Yen kabeh sing kita deleng lan rasakake iku ora sempurna, logis yen ide bab "sempurna" iku asale saka Dzat sing Maha Sempurna. Dzat iki sing dadi patokan utawa sumber saka kabeh kasampurnan sing ana. Dzat iki sing ora duwe kekurangan babar blas.

 

 

 

Share:

09 Agustus 2025

Khotbah Juma'at singkat : Sesama muslim adalah saudara

Sesama muslim adalah saudara

إنَّ اَلْحَمْدَ لِلَّهِ نَحْمَدُهُ وَ نَسْتَعِيْنُهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ. وَ نَعُوْذُ بِاللهِ مِنْ شُرُوْرِ أَنْفُسِنَا وِمِنْ سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا. مَنْ يَهْدِهِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ وَمَنْ يُضْلِلْهُ فَلاَ هَادِيَ لَهُ . أَشْهَدُ أَنْ لاَ إَلَهَ إِلاَّ اللهُ إِلَهًا وَاحِدًا، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ لاَ نَبِيَ بَعْدَهُ. اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلىَ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلىَ اَلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ تَبِعَهُ بِإِحْسَانٍ إِلىَ يَوْمِ اْلأَبْقَى. قَالَ اللهُ تَعَالَى فِى القرآن العظيم: يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِيْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُوْنَ (أَمَّا بَعْدُ) فَياَ عِبَادَ اللهِ أُوْصِيْكُمْ وَنَفْسِيْ بِتَقْوَى اللهِ فَقَدْ فَازَ مَنِ اتَّقَى وَخَابَ مَنْ طَغَى.

KH. MASHUDI


Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Pertama-tama, marilah kita panjatkan puji syukur kepada Allah SWT, yang memperkenankan kita semua diberikan berbagai macam kenikmatan sehingga insyaAllah kita sama-sama memasuki bulan yang penuh keberkahan, bulan yang penuh kemuliaan, bulan yang penuh ampunan, yakni bulan suci Ramdhan.

Salawat dan salam marilah kita sanjungkan ke haribaan Nabi besar Muhammad SAW, Nabi pembawa kedamaian, Nabi yang penuh dengan kesantunan, Nabi yang mengajarkan agar kita dapat hidup saling berdampingan dengan rukun, akur, dan saling menghormati dengan seluruh umat manusia. Mudah-mudahan kita semua yang hadir di tempat yang mulia ini dapat meniru dan meneladani akhlak mulia beliau, baik dalam bertutur kata, bersikap, dan berkeyakinan sebagai umat Islam yang mampu memberikan kasih sayang antar sesama ciptaan Allah SWT. Amin ya rabbal alamin.

Sebagai salah satu rukun khutbah Jumat, kami berwasiat terhadap diri kami dan keluarga serta mengajak seluruh hadirin untuk senantiasa berusaha dengan semaksimal mungkin agar kita menjadi golongan yang muttaqin, orang-orang yang selalu berusaha mendekatkan diri kepada Allah SWT dan orang-orang yang dapat bermanfaat bagi peradaban kemanusiaan.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Suatu hari sahabat Umar bin Khattab sowan kepada Hadlaraturrasul SAW untuk mengadukan sikap sahabat Abu Bakar yang membuatnya gelisah. “Wahai Rasulullah, aku ingin menyampaikan sikap Abu Bakar yang membuat pikiranku tidak nyaman” kata Umar. Mendengar aduan ini, Rasulullah berusaha menenangkan sahabat yang dicintainya “Tenangkan dirimu, damaikan hatimu. Sekarang katakan”, seru Rasulullah kepada Umar. “Beberapa hari yang lalu, Abu Bakar berjumpa denganku. Tetapi dia tidak mengucapkan salam padaku sampai akulah yang mengucapkan salam kepadanya. Aku tidak tahu apa, kesalahanku kepadanya ?”.

Rasulullah tidak ingin melihat persahabatan kedua sahabat yang dicintainya ini renggang. Maka dipanggillah sahabat Abu Bakar dihadapannya bersama dengan sahabat Umar dan sahabat yang lain. Rasulullah menjelaskan kembali apa yang telah disampaikan Umar kepadanya, kemudian sahabat Abu Bakar dengan penuh kesantunan dan kasih sayang menjawab.

“Ya Rasulullah, aku pernah mendengar engkau bersabda; barang siapa yang mengucapkan salam terlebih dahulu kepada saudaranya, niscaya Allah akan membangun sebuah istana di surga. Karena itu, aku ingin surga tersebut menjadi milik sahabat Umar, sahabat yang kucintai”.

Semua sahabat yang hadir mencucurkan air mata mendengar jawaban Abu Bakar, termasuk Sahabat Umar yang menangis dan langsung merangkul sahabatnya yang mulia, yakni Abu Bakar.

 Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Begitulah karakter muslim sejati, saudara seiman, sahabat dunia akhirat. Yang saling menghargai, saling mengutamakan,  dan saling mendahulukan yang bukan urusan dunia saja tetapi juga urusan akhirat. Para sahabat sejati seperti Umar bin Khattab dan Abu Bakar ash-Shiddiq yang saling mengutamakan urusan-urusan akhirat.

 

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Kita dianjurkan untuk memperbanyak sahabat-sahabat yang bertakwa, yang beriman, karena kelak di hari kiamat, merekalah yang memiliki syafa’at.

الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ

Teman-teman akrab pada hari itu sebagiannya menjadi musuh bagi sebagian yang lain kecuali orang-orang yang bertakwa. (QS:Azzuhruf 67)

Maksud daripada ayat ini, sahabat akrab, teman-teman akrab dalam hal keburukan dan yang kita kumpuli bukan karena Allah, maka kelak sahabat yang demikian ini akan menjadi musuh kita nanti di hari kiamat. Mereka akan saling menyalahkan, karena ketika di dunia mereka bersahabat bukan didasari karena Allah ta’ala. Sementara orang-orang yang beriman dan bertaqwa, mereka bersahabat karena Allah dan juga berpisah karena Allah.

  

Akhir-akhir ini, terdapat berbagai fenomena yang menyedihkan. Umat islam terpecah belah, mulai dari perkotaan sampai ke pelosok desa, mereka terkotak-kotak, mereka saling mencaci-maki, saling menyalahkan, saling menghujat. Ketika umat islam saling bertikai, ketahuilah, tanpa kita sadari jumlah umat Islam di Indonesia berkurang.

 

Pada tahun 90-an jumlah umat Islam masih mencapai 90 % lebih, tetapi sekarang jumlah umat Islam mencapai 80% lebih sedikit. Artinya, belasan juta muslim telah bisa dimurtadkan oleh non-muslim (misionaris non muslim). Padahal kita lihat, dakwah kita luar biasa, majelis ta’lim marak, majelis pengajian ramai, majelis sholawat meriah. Tetapi sepertinya, ini semua tidak berpengaruh.

 

Dan tidak itu saja, disamping jumlah umat Islam menurun, kejahatan dan kemaksiatan semakin meningkat di negeri kita yang tercinta ini. Terdapat sebuah berita yang mengagumkan, di negeri Belanda yang pernah menjajah negeri kita selama 350 tahun yang lalu, pemerintahnya sekarang sedang pusing soal penjara. Karena banyak penjara yang kosong tanpa penghuni dengan kurangnya stok jumlah penjahat disana. Karena itu, mereka meminta pemerintah Norwegia untuk mengirimkan 1.000 penjahat ke negeri kincir angin untuk bisa dipenjara disana.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Tentu ini sangat memprihatinkan, maka sudah waktunya kita lebih mengutamakan persaudaraan. Bukankah umat Islam, orang-orang yang beriman itu diibaratkan seperti sebuah bangunan.

أَلْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِن كَالْبُنْيَانِ يَصُدُّ بَعْضُكُمْ بَعْضَ

Orang-orang yang beriman terhadap mukmin yang lain itu ibarat seperti sebuah bangunan, saling memperkuat satu dengan yang lain.

Semestinya, dakwah itu harus saling memperkuat, saling asah, saling asih, saling asuh. Bukannya saling gasak, saling gesek, dan saling gosok yang bukan memperkuat malah memperlemah Islam. Maka seharusnya, majelis pengajian dan majelis dakwah itu harus saling didasari oleh kecintaan sesama muslim. Bukannya salah satu tanda-tanda keimanan seseorang apabila saling mencintai sesama saudaranya sama seperti mencintai dirinya sendiri.

لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيْهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ

“Tidak beriman seseorang diantara kamu sehingga dia mencintai saudaranya sama dengan dia mencintai dirinya”.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Maka kita berharap, kita bisa mengembalikan ‘Izzul Islam wal Muslimin (Kejayaan Islam dan Umat Islam), jangan sampai seperti yang disabdakan oleh baginda Rasul;

سَيَأْتِى عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقَى مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا إِسْمُهُ وَلاَ مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ

“Kelak akan datang sebuah zaman dimana tidak akan tersisa Islam kecuali hanya namanya dan tidak akan tersisa Al-Qur’an kecuali tulisannya saja”.

Maka hilangkanlah kebencian diantara sesama umat Islam. Apapun golongannya, apapun latar belakangnya, selama di dadanya tertulis kalimat;

لَا إِلهَ إِلَّا الله مُحَمَّدٌ رَسُوْلُ الله

Mereka  adalah saudara.  Semoga bisa bermanfaat.

إِنَّ أَحْسَنَ الْكَلَامِ كَلَامُ اللهِ الْمَلِكُ الْمَنَّانُ وَبِالْقَوْلِ يَهْتَدُ الْمُرْتَضُوْنَ  مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسآءَ فَعَلَيْهَا وَمَارَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيْدِ

بَارَكَ اللهُ لِي وَلَكُمْ فِي اْلقُرْآنِ الْعَظِيْمِ وَنَفَعَنِيْ وَإِيَّاكُمْ مِنَ اْلأٓيَةِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ وَتَقَبَّلَ اللهُ مِنِّي وَمِنْكُمْ تِلَاوَتَهُ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ وَاسْتَغْفِرُوْا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ

 

Khutbah II

 

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِيْ أَمَرَنَا بِاْلاِتِّحَادِ وَاْلاِعْتِصَامِ بِحَبْلِ اللهِ الْمَتِيْنِ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَشَرِيْكَ لَهُ، إِيَّاهُ نَعْبُدُ وَإِيَّاُه نَسْتَعِيْنُ. وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، اَلْمَبْعُوْثُ رَحْمَةً لِلْعَالَمِيْنَ. اللهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وِعَلَى اَلِهِ وَاَصْحَابِهِ وَسَلِّمْ تَسْلِيْمًا كِثيْرًا ,اَمَّا بَعْدُ; فَياَ اَيُّهَا النَّاسُ اِتَّقُوااللهَ فِيْمَا اَمَرَ وَانْتَهُوْا عَمَّا نَهَى .وَاعْلَمُوْا اَنَّ اللهّ اَمَرَكُمْ بِاَمْرٍ بَدَأَ فِيْهِ بِنَفْسِهِ وَثَـنَى بِمَلآ ئِكَتِهِ بِقُدْسِهِ. وَقَالَ تَعاَلَى اِنَّ اللهَ وَمَلآ ئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلىَ النَّبِى يآ اَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا. اللهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ سَيِّدِناَ مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَنْبِيآئِكَ وَرُسُلِكَ وَمَلآئِكَةِ اْلمُقَرَّبِيْنَ وَارْضَ اللّهُمَّ عَنِ اْلخُلَفَاءِ الرَّاشِدِيْنَ اَبِى بَكْرٍوَعُمَروَعُثْمَان وَعَلِى وَعَنْ بَقِيَّةِ الصَّحَابَةِ وَالتَّابِعِيْنَ وَتَابِعِي التَّابِعِيْنَ لَهُمْ بِاِحْسَانٍ اِلَىيَوْمِ الدِّيْنِ وَارْضَ عَنَّا مَعَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِيْنَ

اَللهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَاْلمُؤْمِنَاتِ وَاْلمُسْلِمِيْنَ وَاْلمُسْلِمَاتِ اَلاَحْيآءُ مِنْهُمْ وَاْلاَمْوَاتِ. اللهُمَّ اَعِزَّ اْلاِسْلاَمَ وَاْلمُسْلِمِيْنَ وَأَذِلَّ الشِّرْكَ وَاْلمُشْرِكِيْنَ وَانْصُرْ عِبَادَكَ اْلمُوَحِّدِيَّةَ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَ الدِّيْنَ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَ اْلمُسْلِمِيْنَ وَ دَمِّرْ اَعْدَاءَالدِّيْنِ وَاعْلِ كَلِمَاتِكَ اِلَى يَوْمَ الدِّيْنِ. اَللَّهُمَّ افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَّا بِالْحَقِّ وَاَنْتَ خَيْرُ الْفَاتِحِيْنَ. اللهُمَّ ادْفَعْ عَنَّا اْلبَلاَءَ وَاْلوَبَاءَ وَالزَّلاَزِلَ وَاْلمِحَنَ وَسُوْءَ اْلفِتْنَةِ وَاْلمِحَنَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدِنَا اِنْدُونِيْسِيَّا خآصَّةً وَسَائِرِ اْلبُلْدَانِ اْلمُسْلِمِيْنَ عآمَّةً يَا رَبَّ اْلعَالَمِيْنَ. رَبَّنَا آتِناَ فِى الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى اْلآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ. رَبَّنَا ظَلَمْنَا اَنْفُسَنَاوَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ اْلخَاسِرِيْنَ.

عِبَادَاللهِ ! اِنَّ اللهَ يَأْمُرُنَا بِاْلعَدْلِ وَاْلاِحْسَانِ وَإِيْتآءِ ذِى اْلقُرْبىَ وَيَنْهَى عَنِ اْلفَحْشآءِ وَاْلمُنْكَرِ وَاْلبَغْي يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ وَاذْكُرُوااللهَ اْلعَظِيْمَ يَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوْهُ عَلىَ نِعَمِهِ يَزِدْكُمْ وَلَذِكْرُ اللهِ اَكْبَرْ

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته

 

Share:

Khutbah Jum'at singkat Jawa : Perkoro sing iso ngalangi wong dadi wong soleh/solehah

Perkoro sing iso  ngalangi wong dadi wong  soleh/solehah

اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذِيْ مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْهِ بِصِدْقِ نِيَّةٍ كَفَاهُ وَمَنْ تَوَسَّلَ إِلَيْهِ بِاتِّبَاعِ شَرِيْعَتِهِ قَرَّبَهُ وَأَدْنَاهُ وَمَنِ اسْتَنْصَرَهُ عَلَى أَعْدَائِهِ وَحَسَدَتِهِ نَصَرَهُ وَتَوَلاَّهُ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَمَنْ حَافَظَ دِيْنَهُ وَجَاهَدَ فِيْ سَبِيْلِ اللهِ (أَمَّا بَعْدُ) فَقَالَ تَعَالَى وما أمروا الاليعبدوا الله مخلصين له الدين حنفاء ويقيموا الصلوة ويؤتوا الزكوة وذلك دين القيمة وَقَالَ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمُ الَّذِيْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيْرًا وَنِسَآءً وَاتَّقُوا اللهَ الَّذِيْ تَسَآءَلُوْنَ بِهِ وَاْلأَرْحَامَ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيْبًا. وَقَالَ: وَتَزَوَّدُوْا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى. 

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Minongko purwokoning atur, keparengo kawulo ngajak dumateng awak soho keluargo kulo piyambak lan umumipun dumateng panjenengan sedoyo engkang hadir lan mirengaken khutbah meniko, monggo sesarengan sami ningkataken raos ajrih dumateng ngerso dalem Allah SWT kanthi nebihi awisan-awisanipun lan nglampahi punopo ingkang dipun dawuhaken Allah SWT. Monggo sedoyo mawon sesarengan  kulo  dereaken podo ngandelno  iman, islam soho ihsan kito wonden ngerso dalem Alloh SWT  kanti ngindari  awak  songko sifat  seneng curang, seneng  ngapusi  lan  macem2 sifat sing awon  sanese, sebab  kanti  mekaten  kito  nembe  saget  berusaha istiqomah dadi  wong sing soleh.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Ing  dalem setunggaling  dawuhe sayidina Ali Karomallahu wajhah  nate  ngendiko  ngeten: 

عَنْ عَلِيّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ لَوْلَا خَمْسَ خِصَالٍ لَصَارَ النَّاسُ كُلُّهُمْ صَالِحِيْنَ اَوَّلُهَا اَلْقَنَاعَة ُبِالجَهْلِ وَالْحِرْصُ عَلَى الدُّنْيَا وَالشُّحُّ بِالْفَضْلِ وَالرِّياَ فِى الْعَمَلِ وَالْإعْجَابُ بِالرّأيِ

Saking sayidina  Ali ra. lamunto  ora  ono limang perkoro sing ndadekno olo  ning  ndonyo  iki, yekti  menungso bakal  dadi  wong soleh-soleh kabeh, siji rumongso  seneng  karo bodone, nomer loro tamak/serakah (gedadang) karo donyo, telu  bakhil/medit ing dalem bondo, papat tansah riya’/pamer ing  dalem  saben  ‘amale, limo  ‘ujub/bangga/rumonggo  luwih karo  awake dewe. (Kitab Tanqihul Qaul al-Hatsits fi Syarhi Lubabil Hadits karya Syekh Muhammad Nawawi al-Bantani)

Sepisan, اَوَّلُهَا اَلْقَنَاعَة ُبِالجَهْلِ  rumongso  seneng  karo bodone awak dewe,

Artine ngumbarno awak dewe nduwe rumonggso wis  nyaman, wis seneng ora ngaweruhi  ing dalem masalah  agomo. Perkoro  iki  sekabehane  wong muslim zaman  saiki koyo-koyo wis biasa, terutama sing  gaweane ning  kantoran,  ndalanan, ning  oro2nan, dll, saben  dinone  disibukno kanti  urusan bisnis, dodolan, tanduran  demi  mencapai cita2ne, saperlu  anggayuh opo  sing  di  karepno, Sedangkan  masalah  keislaman, agomo  cukup  dipasrahno  wae  karo  ustadz utowo kiyaine, wong  iku  ora  gelem ngangsu  kaweruh masalah2 agomo. Babar  blas Ora  ono ing  ndalem  atine wong  mau nduwe  kekarepan kepingin  sinau  kanti  temenanan  opo  sejatine  islam iku, piye  kudune dadi  wong muslim  sing apik iku. Ora  pernah nduwe  kepinginan ngerti …eh piye  corone sholat sing bener, corone  wudhu sing bener, corone  adus jinabah sing bener, piye ngelmune wong wedok sing  nembe ketekanan  tamu  bulanan sing bener, wong  mau  wis  podo marem kanti  ngerti  songko sak klebatan tok. Ngono  iku yo ora  salah, tapi  kabeh  mau  nudohno  ora  tenanane  awak  dewe ing  dalem  ngelakoni  agomo, nek  di  bandingno  karo  seriose  kulo  sampean  ngurusi  ndonyo, dawuhe  kanjeng  Nabi Muhammad SAW.  

اللهُ يَبْغَضُ كُلَّ عَالِمٍ بِالدُّنْيَا جَاهِلٍ بِاْلأَخِرَةِ رواه الحاكم

Alloh serik  karo wong  sin g  pinter ing  dalem  urusan donyo  tapi bodo ing  dalem urusan  akhirat.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Sing nomer loro lan telu وَالْحِرْصُ عَلَى الدُّنْيَا وَالشُّحُّ بِالْفَضْلِ   tamak/serakah (gedadang) karo donyo, lan bakhil/medit ing dalem bondo,

Loro-lorone iki  dadi  pasangan  sing  tansah  gandengan koyo  nganten  anyar sing  ora  tahu  gelem pisah, Sopo wae wonge sing nduweni  sifat serakah  mesti  wong  iku  nduweni  sifat  medit/bakhil  sebab nduwe  rumongso  sayang, seneng  sing  kebacut  karo opo-opo  sing di  nduweni,  lali  nek  kabeh  mau  Cuma  titipan  sengko  gusti Alloh. Lewat mimbar meniko kulo ngajak, monggo do sesarengan mbudi doyo ngapi’i ilmu  agomone  dewe-dewe, mbolek  duwit  njih   banget  pentinge,  tik  ra  penting  piye  leh  mas,  kanggo  golek mblonjo  opo,  kanggo  mbayar  listrik  opo,  kanggo nyangoni  anekke  sekolah opo lan  sak piturute…..  kulo  piyambak  njih  ora  seneng  nek  ono  wong ngomong; Kanggo  opo sugih  nek  ora  berkah, Kanggo  opo  sugeh nek hasile  sengko  korupsi, Kanggo  opo sugih nek  ora  iso jamin mlebu  suwargo, Luwih  apik mlarat tapi  nduweni  iman ketimbang  sugih nanging bejat. Kulo  gak  nduwe  minat mbantah omongan-omongan  ngoteniku. Onten  cerito teng  negoro  Prancis, negoro  iki  nduweni aturan:  agomo  iku urusan  pribadi masing-masing wong. Sebab  iku  negoro  prancis  ora ngolehi  wargane  tampil  ning  panggonan  umum  nganggo  simbol-simbol  agomo, wong wedok sing  konangan nganggo pakaian  jilbab/cadar ning  panggonan  umum  bakal  keno  dendo,  aturan  iki  ndadekno  akeh  muslimat  sing  gak  iso  nglakoni  ibadah sesuai  aturan  agomo.

Nuli  ono  siji  wong pengusaha muslim keturunan aljazair sugih  mlegeduh sing  jenenge Ahmad Rasyid Nikaz, Nganggo duwite,  wong iki tansah  mbebasno  wong wedok2  muslim sing keno  dendo  sebab  do  nganggo  kudung  ning  panggonan  umum. Mongko  sejak negoro  prancis gawe  peraturan/ undang-undang sing  nglarang  wong  wedok  muslim  nganggo  jilbab, Rasyid Nikaz nyediakno duwit 1 juta Euro khusus kanggo  bayar  dendo, koyo-koyo  lakone Rasyid Nikaz  iku nemu  pengucap ; hei wong  wedok  muslimah  prancis do  nganggo..o  kudung  sak  senengmu,  mengko  nek  di  dendo  tak  aku  sing mbayari. Sebab lakone Rasyid Nikaz  sing  ngunuiku, Syekh Al-Khuwainy  ngumpamakno  wong  muslim  siji  sing  sugih  ngalahno  siji  negoro , mugo-mugo Alloh paring  rahmat  kaliyan Rasyid Nikaz  lan  bondone  ing  ndunyo  lan  akherot aminnn.

Cerito  Rasyid Nikaz  iki  ngelingno  kulo  karo  Khalifah Abu Bakar Ash-Shiddiq.  Abu Bakar  Ash-Shiddiq  mbebasno budak sengko  wong  kafir  nganggo  bondone., Rasyid Nikaz mbebasno wong  wedok sing nganggo  jilbab nganggo  bondone. Sak  umpomo  wong  iku  mlarat  kiro2  iso ora  mbebasno  wong  liyo koyo  ngono  iku  …..tentu  mboten. Wis  dadi  hukum alam nek  bondo  iku  nduweni  kekuasaan, sing  sopo wonge  nduwe  bondo  okeh,  wong  iku iso  nguasani  ndonyo. Bondo iku podo  karo  peso, apik  olone  karek  sing  nggowo, di  gunakno  kanggo  opo, carane  oleh nganggo  coro  opo . Nek  sing  nyekel  wong sing  nduweni  iman, insya Allah  iso njejegno nilai-nilai agomo Islam ning nduwur bumi iki.

Tapi  njih  kalih  eling  barang  karo dawuhe Rasulullah saw:

الزّهْدُ فِى الدُّنْيَا يُرِيْحُ الْقَلْبَ وَالبَدَنَ وَالرُّغْبَةُ فِيْهَا تُتْعِبُ اْلقَلبَ وَاْلبَدَنَ رواه الطبرانى

Zuhud/ ora  seneng donyo iku  nyenengno  ati  lan  awak, sedangkan seneng donyo  iku banget ngeselno  ati  lan  awak.

Bakhil/medit iku  dampak  langsung songko serakah  donyo,  lan  medit  mesti  bakal  ngadohno wong  sengko Alloh, surgane Alloh  lan  menungso,  artine sak  soleh-solehe wong soleh sing  medit, sak alim-alime  wong  alim sing  medit iku  cumo  ono  ning  angen-angen tok,  lamon  to do  iso  dadi wong  soleh utowo alim cuma dadi wong soleh / alim sing semu.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Papat وَالرِّياَ فِى الْعَمَلِ  tansah riya’/pamer ing  dalem  saben  ‘amale,

Riya’ utowo  pamer iku nglakoni siji  amal  ibadah  agomo  kanti  maksud  ben  oleh  aleman  sengko  wong  liyo. Artine  wong  iku  kepingin  oleh  opah  donyo  kanti  nglakoni amalan  akherat. Rosululloh saw negesno riya/pamer  termasuk ning  njerone syirik sing  cilik dawuhipun ;

أَخْوَفُ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمُ الشِّرْكُ الْأَصْغَرُ, فَسُئِلَ عَنْهُ فَقَالَ: الرِّيَاءُ.

Perkoro  sing sak  kawatirno  karo  siro  kabeh yoiku  perkoro  syirik  cilik, nuli  nabi  di  takoni syirk cilik  niku  opo  ya rosul, nabi  dawuh “riya/pamer” (HR. Ahmad, Ath-Thabrany dan Al-Baihaqy)

Diarani  syirik cilik  sebab  rupane  pamer sing  banget aluse  lan  blas ora  ketok. Onone  Cuma  ning  njero  ati,  ora ketok  ning perbuatane. Wong ahli  torikoh  ngibaratno aluse  sifat  riya/pamer  koyo semot  ireng sing  ngrayap ning  nduwur  watu  ireng  ning wektu  peteng  ndedet. Banget  aluse  sampe-sampe  wong  sing  keno  penyakit  iki sering  ora  nyadari. Kanjeng Rasulullah saw dawuh:

اِنَّ اللهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ مُرَاءٍ

Sak temene Alloh haramno suwargo  kanggone wong-wong  podo  tansah  pamer

Sing nomer limo  وَالْإعْجَابُ بِالرّأيِ  ‘ujub/bangga/rumonggo  luwih karo  awake dewe.

Yoiku nduwe  rumongso awak dewe  paling sempurno,  paling  matoh  dewe, paling  pinter dewe,  paling  bener  dewe ketimbang  wong  liyo.  Kulo  sampean  ora  oleh nduwene  perasaan ujub  iki  sebab di  kuwatirno  bakal  nglahirno  sifat  sombong,  sedang  kesombongan  iku cuma  duwene Allah sing  ora  oleh  di  nduweni  makhluk  liyo  luwih-luwih  menungso.

Ma’asyiral Muslimin  rohimakumulloh.

Mekaten limang  perkoro sing  miturut Sayyidina Ali Karramallahu Wajhah iso  ngalangi wong-wong dadi wong  soleh/solehah, mugo-mugo khotbah kulo niki saget  dados  bahan  renungan  sing  jero, tumrap keluargo kulo lan  sampeyan  sedoyo. Aamin Allohumma amiin.

اَعُوْذُ باِلله مِنَ الشَّيْطاَنِ الرَّجِيْمِ   بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيْمِ.

إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۚ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ

باَرَكَ اللهُ ليِ وَلَكُمْ فيِ ْالقُرْآنِ اْلعَظِيْمِ – وَنَفَعَنيِ وَإِياَّكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ اْلآياَتِ وَالذِّكْرِ اْلحَكِيْمِ – وَتَقَبَّلَ مِنيِّ وَمِنْكُمْ تِلاَوَتَهُ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيْعُ اْلعَلِيْم – أَقُوْلُ قَوْليِ هَذَا وَاسْتَغْفُرُ اللهَ اْلعَظِيْم ليِ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ اْلمُسْلِمِيْنَ وَاْلمُسْلِمَات وَاْلمُؤْمِنِيْنَ وَاْلمُؤْمِنَات فَاسْتَغْفِرُوْهُ إِنَّهُ هُوَ اْلغَفُوْرُ الرَّحِيْمِ.

 

 

Khutbah II

 

 

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِيْ أَمَرَنَا بِاْلاِتِّحَادِ وَاْلاِعْتِصَامِ بِحَبْلِ اللهِ الْمَتِيْنِ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَشَرِيْكَ لَهُ، إِيَّاهُ نَعْبُدُ وَإِيَّاُه نَسْتَعِيْنُ. وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، اَلْمَبْعُوْثُ رَحْمَةً لِلْعَالَمِيْنَ. اللهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وِعَلَى اَلِهِ وَاَصْحَابِهِ وَسَلِّمْ تَسْلِيْمًا كِثيْرًا ,اَمَّا بَعْدُ; فَياَ اَيُّهَا النَّاسُ اِتَّقُوااللهَ فِيْمَا اَمَرَ وَانْتَهُوْا عَمَّا نَهَى .وَاعْلَمُوْا اَنَّ اللهّ اَمَرَكُمْ بِاَمْرٍ بَدَأَ فِيْهِ بِنَفْسِهِ وَثَـنَى بِمَلآ ئِكَتِهِ بِقُدْسِهِ. وَقَالَ تَعاَلَى اِنَّ اللهَ وَمَلآ ئِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلىَ النَّبِى يآ اَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوْا تَسْلِيْمًا. اللهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ سَيِّدِناَ مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَنْبِيآئِكَ وَرُسُلِكَ وَمَلآئِكَةِ اْلمُقَرَّبِيْنَ وَارْضَ اللّهُمَّ عَنِ اْلخُلَفَاءِ الرَّاشِدِيْنَ اَبِى بَكْرٍوَعُمَروَعُثْمَان وَعَلِى وَعَنْ بَقِيَّةِ الصَّحَابَةِ وَالتَّابِعِيْنَ وَتَابِعِي التَّابِعِيْنَ لَهُمْ بِاِحْسَانٍ اِلَىيَوْمِ الدِّيْنِ وَارْضَ عَنَّا مَعَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِيْنَ

اَللهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَاْلمُؤْمِنَاتِ وَاْلمُسْلِمِيْنَ وَاْلمُسْلِمَاتِ اَلاَحْيآءُ مِنْهُمْ وَاْلاَمْوَاتِ. اللهُمَّ اَعِزَّ اْلاِسْلاَمَ وَاْلمُسْلِمِيْنَ وَأَذِلَّ الشِّرْكَ وَاْلمُشْرِكِيْنَ وَانْصُرْ عِبَادَكَ اْلمُوَحِّدِيَّةَ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَ الدِّيْنَ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَ اْلمُسْلِمِيْنَ وَ دَمِّرْ اَعْدَاءَالدِّيْنِ وَاعْلِ كَلِمَاتِكَ اِلَى يَوْمَ الدِّيْنِ. اَللَّهُمَّ افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَّا بِالْحَقِّ وَاَنْتَ خَيْرُ الْفَاتِحِيْنَ. اللهُمَّ ادْفَعْ عَنَّا اْلبَلاَءَ وَاْلوَبَاءَ وَالزَّلاَزِلَ وَاْلمِحَنَ وَسُوْءَ اْلفِتْنَةِ وَاْلمِحَنَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ عَنْ بَلَدِنَا اِنْدُونِيْسِيَّا خآصَّةً وَسَائِرِ اْلبُلْدَانِ اْلمُسْلِمِيْنَ عآمَّةً يَا رَبَّ اْلعَالَمِيْنَ. رَبَّنَا آتِناَ فِى الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى اْلآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ. رَبَّنَا ظَلَمْنَا اَنْفُسَنَاوَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُوْنَنَّ مِنَ اْلخَاسِرِيْنَ.

عِبَادَاللهِ ! اِنَّ اللهَ يَأْمُرُنَا بِاْلعَدْلِ وَاْلاِحْسَانِ وَإِيْتآءِ ذِى اْلقُرْبىَ وَيَنْهَى عَنِ اْلفَحْشآءِ وَاْلمُنْكَرِ وَاْلبَغْي يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُوْنَ وَاذْكُرُوااللهَ اْلعَظِيْمَ يَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوْهُ عَلىَ نِعَمِهِ يَزِدْكُمْ وَلَذِكْرُ اللهِ اَكْبَرْ

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته

 

Share:

Post